Not smart but clever? The return of 'dumbphones'

Seventeen-year-old Robin West is an anomaly among her peers - she doesn't have a smartphone.

Instead of scrolling through apps like TikTok and Instagram all day, she uses a so-called "dumbphone".

These are basic handsets, or feature phones, with very limited functionality compared to say an iPhone. You can typically only make and receive calls and SMS text messages. And, if you are lucky - listen to radio and take very basic photos, but definitely not connect to the internet or apps.

These devices are similar to some of the first handsets that people bought back in the late 1990s.

Ms West's decision to ditch her former smartphone two years ago was a spur of the moment thing. While looking for a replacement handset in a second-hand shop she was lured by the low price of a "brick phone".

The Nokia 3310 phone is one of the best-selling handsets of all time, selling 126 million units. Getty Images 

Her current handset, from French firm MobiWire, cost her just £8. And because it has no smartphone functionality she doesn't have an expensive monthly data bill to worry about.

"I didn't notice until I bought a brick phone how much a smartphone was taking over my life," she says. "I had a lot of social media apps on it, and I didn't get as much work done as I was always on my phone."

The Londoner adds that she doesn't think she'll ever buy another smartphone. "I'm happy with my brick - I don't think it limits me. I'm definitely more proactive."

Dumbphones are continuing to enjoy a revival. Google searches for them jumped by 89% between 2018 and 2021, according to a report by software firm SEMrush.

And while sales figures are hard to come by, one report said that global purchases of dumbphones were due to hit one billion units last year, up from 400 million in 2019. This compares to worldwide sales of 1.4 billion smart phones last year, following a 12.5% decline in 2020.

Meanwhile, a 2021 study by accountancy group Deloitte said that one in 10 mobile phone users in the UK had a dumbphone.

"It appears fashion, nostalgia, and them appearing in TikTok videos, have a part to play in the dumbphone revival," says Ernest Doku, mobiles expert at price comparison site Uswitch.com. "Many of us had a dumbphone as our first mobile phone, so it's natural that we feel a sense of nostalgia towards these classic handsets."

Mr Doku says it was the 2017 relaunch of Nokia's 3310 handset - first released in 2000, and one of the biggest-selling mobiles of all time - that really sparked the revival. "Nokia pushed the 3310 as an affordable alternative in a world full of high-spec mobiles."

He adds that while it's true that dumbphones can't compete with the latest premium Apple and Samsung models when it comes to performance or functionality, "they can outshine them in equally important areas such as battery life and durability".

Five years ago, Przemek Olejniczak, a psychologist, swapped his smartphone for a Nokia 3310, initially because of the longer-lasting battery. However, he soon realised that there were other benefits.

"Before I would always be stuck to the phone, checking anything and everything, browsing Facebook or the news, or other facts I didn't need to know," he says.

"Now I have more time for my family and me. A huge benefit is that I'm not addicted to liking, sharing, commenting, or describing my life to other people. Now I have more privacy."

However, Mr Olejniczak, who lives in the Polish city of Lodz, admits that initially the switch was challenging. "Before I'd be checking everything, such as buses and restaurants, on my smartphone [when travelling]. Now that is impossible, so I have learned to do all those things beforehand at home. I got used to it."

One maker of dumbphones is New York company Light Phone. Slightly more clever that the norm for such products, its handsets do allow users to listen to music and podcasts, and link by Bluetooth to headphones. Yet the firm pledges that its phones "will never have social media, clickbait news, email, an internet browser, or any other anxiety-inducing infinite feed".

The company says it recorded its strongest year for financial performance in 2021, with sales up 150% compared with 2020. This is despite its handsets being expensive for dumbphones - prices start at $99 (£75).

Light Phone co-founder, Kaiwei Tang, says the device was initially created to use as a secondary phone for people wanting to take a break from their smartphone for a weekend for example, but now half the firm's customers use it as their primary device.

"If aliens came to earth they'd think that mobile phones are the superior species controlling human beings," he says. 

"And it's not going to stop, it's only going to get worse. Consumers are realising that something is wrong, and we want to offer an alternative."

Mr Tang adds that, surprisingly, the firm's main customers are aged between 25 and 35. He says he was expecting buyers to be much older.

Two phones pictured in 2005, two years before Apple released its first iPhone, and 11 years before TikTok. Getty Images 

Tech expert, Prof Sandra Wachter, a senior research fellow in artificial intelligence at Oxford University, says it is understandable that some of us are looking for simpler mobile phones.

"One can reasonably say that nowadays a smart phone's ability to connect calls and send short messages is almost a side feature," she explains. "Your smart phone is your entertainment centre, your news generator, your navigation system, your diary, your dictionary, and your wallet."

She adds that smartphones always "want to grab your attention" with notifications, updates, and breaking news constantly disrupting your day. "This can keep you on edge, might even be agitating. It can be overwhelming."

Prof Wachter adds: "It makes sense that some of us are now looking for simpler technologies and think that dumbphones might offer a return to simpler times. It might leave more time to fully concentrate on a single task and engage with it more purposefully. It might even calm people down. Studies have shown that too much choice can create unhappiness and agitation."

Yet back in London, Robin West says that many people are bewildered by her choice of mobile. "Everyone thinks it's just a temporary thing. They're like: 'So when are you getting a smartphone? Are you getting one this week?'."

(Source: BBC)

A study of prehistoric painting has come to a startling conclusion: Many ancient artists were tiny children

Researchers also believe that the painted handprints contain coded signals.

New research is shaking up our image of art-making in Paleolithic times, arguing that children or even toddlers may have been behind some of world’s earliest known art. The findings suggest that ancient rock painting was actually a family-oriented group activity, not a solitary male pursuit.

For a study published in the Journal of Archaeological Science, researchers from Cambridge University and Spain’s University of Cantabria examined 180 hand stencils painted in Spanish caves some 20,000 years ago. The study used 3-D models of hand paintings in Spain’s El Castillo, Maltravieso, Fuente de Salín, Fuente del Trucho, and La Gama caves, created by the Handpas Project.

These prehistoric images would have been made by blowing pigments through a hollow reed or bone onto hands placed against the cave wall—a process that would have made the outlines slightly larger than the hands themselves.

A) The photogrammetry process of making measurements using photographs. B) Experimental hand stencil. C) Experimental hand stencil 3-D model. D) Modern sample of scanned hands. Photo courtesy of Verónica Fernández-Navarro.

Accounting for that difference, the researchers found that up 25 percent of the hand marks were not large enough to belong to adults or teenagers. They guessed that they came from children between two and 12 years of age, with the majority of those likely made by three to 10-year-olds.

“Many more children’s hands came out than we expected,” lead author Verónica Fernández-Navarrogical told the Telegraph. “It would appear that artistic activity was not a closed activity closely linked to male individuals and the survival of the group, as had been thought until now.”

Because the smaller children would not have been able to blow the pigment hard enough to create the markings, we can safely assume that their parents or other adults were helping them. Painting could have been an important communal activity for Paleolithic peoples.

Comparing hand measurement from a contemporary child and an ancient hand painting from a Spanish cave. Photo courtesy of Verónica Fernández-Navarro.

Fernández-Navarrogical is now working to further analyze the hand markings to determine if the gestures made in some images carry any meaning. She suspects that bent fingers in some of the hand silhouettes, which seem to appear in recurring patterns, could have been used as a form of non-verbal language.

“We want to find out if it is a code that they knew how to interpret, in the same way that we today interpret a ‘stop’ sign,” she added.

Children also believed to be responsible for what could be the world’s oldest art, a set of ancient hand and foot prints found in Tibet last year that were made between 169,000 and 226,000 years ago.

(Source: Art Net)

Afghanistan world's unhappiest country, Lebanon second saddest

Afghanistan is the unhappiest country in the world - even before the Taliban swept to power last August. That's according to a so-called World Happiness report released ahead of the U.N.-designated International Day of Happiness on Sunday.

The annual report ranked Afghanistan as last among 149 countries surveyed, with a happiness rate of just 2.5. 

Lebanon was the world’s second saddest country, with Botswana, Rwanda and Zimbabwe rounding out the bottom five. Finland ranked first for the fourth year running with a 7.8 score, followed by Denmark and Switzerland, with Iceland and the Netherlands also in the top five.

Researchers ranked the countries after analyzing data over three years. They looked at several categories, including gross domestic product per capita, social safety nets, life expectancy, freedom to make life choices, generosity of the population, and perceptions of internal and external corruption levels.

Afghanistan stacked up poorly in all six categories, a confounding result coming as it did before the Taliban arrival and despite 20 years of U.S. and international investment. The U.S. alone spent $145 billion on development in Afghanistan since 2002, according to reports by the U.S. special inspector general for Afghanistan.

Still, there were signs of increasing hopelessness.

Gallup did a polling in 2018 and found that few Afghans they surveyed had much hope for the future. In fact the majority said they had no hope for the future.

Years of runaway corruption, increased poverty, lack of jobs, a steady increase in people forced below the poverty line, and erratic development all combined into a crushing malaise, said analyst Nasratullah Haqpal. Most Afghans had high hopes after 2001, when the Taliban were ousted and the U.S.-led coalition declared victory,

"Unfortunately the only focus was on the war, the warlords and the corrupt politicians,” said Haqpal.

"People just became poorer and poorer and more disappointed and more unhappy... that is why these 20 years of investment in Afghanistan collapsed in just 11 days," he said referring to the Taliban's lightning blitz through the country before sweeping into Kabul in mid-August.

When Masoud Ahmadi, a carpenter, returned to Afghanistan from neighboring Pakistan after the 2001 collapse of the Taliban, his hopes for the future were bright. He dreamed of opening a small furniture-making shop, maybe employing as many as 10 people. Instead, sitting in his dusty 6-foot by 10-foot workshop on Saturday, he said he opens just twice a week for lack of work.

"When the money came to this country, the leadership of the government took the money and counted it as their personal money, and the people were not helped to change their life for the better,” said Ahmadi.

The report warns that Afghanistan's numbers might drop even further next year when it measures Afghans' happiness level after the arrival of the Taliban.

The economy is currently in free fall as the group struggles to transition from insurgency to governing.

(Source: The Peninsula)

Qatar Mail: ಪರವಾನಗಿ ಎನ್ನುವ ಈ ಪರಮವಿಚಾರ!

 ಕತಾರ್ ಮೇಲ್ | Qatar Mail : ದುರಾದೃಷ್ಟಕ್ಕೆ, ಅತಿಕ್ರಮಣ ಪ್ರವೇಶ ಮತ್ತು ಪರವಾನಗಿ ಇಲ್ಲದೆ ಚಿತ್ರೀಕರಣದ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಮದ್ಯ ಸೇವನೆಯ ಅಪರಾಧವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡು, ಗುರುವಾರ ಜೈಲು ಸೇರಿದ ರಿಚರ್ಡ್ನನ್ನು ಭಾನುವಾರ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ದಂಡ ತೆರುವವರೆಗೂ ಕಾರಾಗೃಹ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿ ಪಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ, ಕಂಪನಿಯ ಮಾಲೀಕ ದಂಡ ತೆತ್ತು ರಿಚರ್ಡ್ ನನ್ನು ಜೈಲಿನಿಂದ ಬಿಡಿಸಿದರು. ಅದರ ಬಳಿಕವೂ ಆತ ಇನ್ನೂ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಜೈಲಿನ ಮುಖ ನೋಡುವಂತಾದರೂ ಅದು ಕುಡಿತದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ, ಆಫೀಸಿನ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಪರಿಚಯವಿರಲಿ, ಇಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿಗಳು ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡದೆ ಕಚೇರಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಅವರದೇ ಆದ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಭದ್ರತೆಯ ನಿಯಮಗಳಿರುತ್ತವೆ, ಅವನ್ನು ಅವರು ಮತ್ತು ನಾವು ಪಾಲಿಸಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ನಿಯಮಗಳು ಸರ್ಕಾರಿ ಕಚೇರಿ ಮತ್ತು ಮೀಡಿಯಾ ಆಫೀಸುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿರುತ್ತದೆ. 

ಚೈತ್ರಾ ಅರ್ಜುನಪುರಿ, ಪತ್ರಕರ್ತೆ, ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕಿ (Chaithra Arjunpuri) 

*

(ಪತ್ರ 6, ಭಾಗ 3)

ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ, ಕಚೇರಿಯೊಂದನ್ನು, ಅದರಲ್ಲೂ ಮೀಡಿಯಾ ಆಫೀಸನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲು, ಅನುಮತಿ, ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ತಿಳಿದದ್ದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ. ನಾನಾಗ ಇನ್ನೂ ಪ್ರೈಮರಿ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಂಡ್ಯದ ಹಳ್ಳಿ ಜನರಾದ ನಮಗೆ ಬೆಂಗಳೂರು ಯಾವ ವಿದೇಶಕ್ಕೂ ಕಡಿಮೆಯೆನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಕ್ಕೆಂದು ಅಪ್ಪ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಕೊನೆಯ ದಿನ ನನ್ನನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಕಚೇರಿಗೂ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಕಚೇರಿ ನನಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದ್ದುದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಲಿಫ್ಟ್. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನಾನು ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಲಿಫ್ಟ್ ನೋಡಿದ್ದು, ಹತ್ತಿದ್ದು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲೇ! ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಬೆಂಗಳೂರೆಂದರೆ ಆಗ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಎಂ.ಜಿ. ರಸ್ತೆಯ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಮತ್ತು ಇಟ್ಟಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕಾಲೇಜು. ಆ ದೊಡ್ಡ ಮಾಯಾನಗರಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದರೆ, ಎಂ.ಜಿ. ರಸ್ತೆಯ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆಫೀಸ್ ತಲುಪಿದರೆ ನಾನು ಮನೆ ತಲುಪಿದ ಹಾಗೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಸುರಕ್ಷಿತ ಭಾವನೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಮಾಡಿತ್ತು.                  

 

ಎಂ.ಜಿ.ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಆ ಕಟ್ಟಡದ ಕೆಳಗೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಆಫೀಸಿಗೋ, ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಆಫೀಸಿಗೋ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿ, ಯಾರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಹೆಸರಿನ ಎಡಿಟರ್ ಅಥವಾ ಡೆಸ್ಕ್ ಎಡಿಟರ್ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಅವರಿಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ, ಇಂಥವರು ಮದ್ದೂರಿನ ಸ್ಟ್ರಿಂಗರ್ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಕಳುಹಿಸಬಹುದೇ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಆ ದಿನ ರಜೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಬೇಕೆ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿ ಅವರ ಅನುಮತಿಯನ್ನು ಪಡೆದು, ಸಂದರ್ಶಕರ ಹಾಜರಿ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ, ಹೆಸರು, ದಿನಾಂಕ, ಸಮಯ, ಸಹಿ, ಯಾರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ, ಭೇಟಿಯ ಕಾರಣವನ್ನು ಬರೆಯಿಸಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರಿಂಟಿಂಗ್ ಮಷೀನ್ ಗಳನ್ನು ಹಾದು, ಲಿಫ್ಟ್ ಹತ್ತಿ ಮೂರನೇ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಪಾದಕರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಲ್ಲಿನ ಮೆಸ್ ನಲ್ಲಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಬೇರೆ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇಕೆ ಎನ್ನುವುದು ಆಗ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಬೇರೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಅದು ವಿಭಿನ್ನ, ಅಪ್ಪ ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವ ಹೆಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಸದಾ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. 

 

ಓದು ಮುಗಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ, ನನ್ನ ರೂಮ್ ಮೇಟ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್/ಕನ್ನಡಪ್ರಭ ಕಚೇರಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟಾಗ ದೊಡ್ಡ ಅಚ್ಚರಿ ಕಾದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಚೆಕ್ ಆಗಲಿ, ಸಂದರ್ಶಕರ ಹಾಜರಿ ಪುಸ್ತಕವಾಗಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕಚೇರಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಬಹುದಿತ್ತು. ಕಾರಣ ಕೇಳಿದಾಗ ತಾವು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯಷ್ಟು ಹೈಫೈ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಆಕೆ ನಗೆಚಟಾಕಿ ಹಾರಿಸಿದ್ದಳು. ಆಗ ಅಪ್ಪ ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಕಾರಣವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದರು. ಇತರೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಹಾಗೆ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ/ ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಪ್ರಿಂಟಿಂಗ್ ಬೇರೆಡೆಯಾಗದೆ ಅದೇ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಾಗುತ್ತದೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸದಾ ಎಚ್ಚರ ವಹಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಭದ್ರತೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಸಲ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಲೂ ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ಕಟ್ಟಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಗೆಳೆಯ ತಾನೇ ಕೆಳಗೆ ಬಂದು ಮಾತನಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದ. 

 

ಯಾವುದೇ ದೇಶವಿರಲಿ, ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಅನಧಿಕೃತ ಚಲನೆಯನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಉದ್ಯೋಗಿಗಳ ಚಲನೆಯ ಸಮಯವನ್ನೂ ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರ್ಥ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ, ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಭೇಟಿ ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ಅಥವಾ ಒಂದು ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಗೆಳೆಯರು, ಪರಿಚಯಸ್ಥರಿದ್ದರೆ ಸಾಲದು, ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಪ್ರವೇಶ ಪರವಾನಗಿ ಇರಲೇಬೇಕು.

(Source: TV9 Kannada)

Qatar Mail: ಪ್ರವೇಶ ಪರವಾನಗಿ ಮುಗಿದಲ್ಲಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಉಪಚಾರ ಗ್ಯಾರಂಟಿ

 ಕತಾರ್ ಮೇಲ್ | Qatar Mail : ಆ ದಿನದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ, ಎಚ್.ಆರ್. ಬಳಿ ಹೋದಾಗ ಆಕೆ ಇನ್ನೂ ಕೋಪದಲ್ಲೇ ಇದ್ದಳು. ನನ್ನಿಂದಾಗಿ ಎಡಿಟರ್ ಆಕೆಯನ್ನು ಆ ದಿನ ಬೇಗ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಹೇಗೆ ಆಕೆ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ತಯಾರಾಗಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರಬೇಕಾಯಿತು ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಮುಂದಿನ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಪಾಸ್ ಮಂಜೂರು ಮಾಡಿ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟ ಆಫೀಸಿಗೆ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡು ನನ್ನೆದುರೇ ಈ-ಮೇಲ್ ಮಾಡಿದಳು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ, ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ವ್ಯಾಲಿಡಿಟಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಹೇಗೆ ಗೇಟಿನೊಳಗೆ ಬಿಟ್ಟರು, ಮುಖ್ಯ ದ್ವಾರದಲ್ಲಿರುವ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ನನ್ನ ಪರವಾನಗಿಯನ್ನು ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಆಕೆ ಕೇಳಿದಳು. ನನ್ನ ಗಂಡನೂ ಪಕ್ಕದ ಟಿವಿ ಚಾನೆಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿ, ಕಾರಿನ ಮೇಲೆ ಅಂಟಿಸಿರುವ ಮೀಡಿಯಾ ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ಸ್ಟಿಕರ್ ನೋಡಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಗೇಟಿನೊಳಗೆ ಬಿಟ್ಟ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಸಿದಾಗ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ನಕ್ಕಳು.    

ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಚೇರಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಬೇಕಾದರೆ ಎಂಟ್ರಿ ಪರ್ಮಿಟ್, ಗೇಟ್ ಪಾಸ್, ಅಪಾಯಿಂಟ್ಮೆಂಟ್ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಪ್ರವೇಶ ಪರವಾನಗಿಯಿಲ್ಲದೆ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಒಳಗೆ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕಚೇರಿಗೆ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೂ ಬೇರೆ ಪರ್ಮಿಟ್ ಬೇಕು. ಇನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳ ಅಪಾಯಿಂಟ್ಮೆಂಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ. ಜನರಲ್ ಫಿಸಿಷಿಯನ್, ನಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯವಿದ್ದರೆ, ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳು, ಇನ್ನು ತಜ್ಞ ವೈದ್ಯರು, ಸ್ಪೆಷಲ್ ವಿಭಾಗಗಳಾದ, ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ದಂತ, ಸ್ತ್ರೀರೋಗತಜ್ಞರ ಅಪಾಯಿಂಟ್ಮೆಂಟ್ ಬೇಕೆಂದರೆ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ಏಳೆಂಟು ತಿಂಗಳು ಕಾಯಲೇಬೇಕು!    

ಚೈತ್ರಾ ಅರ್ಜುನಪುರಿ, ಪತ್ರಕರ್ತೆ, ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕಿ (Chaithra Arjunpuri) 

*

(ಪತ್ರ 6, ಭಾಗ 2)

ಈ ಗೇಟ್ ಪಾಸ್ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ, ಇದರಿಂದ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ತೊಂದರೆ, ಪಜೀತಿಗಳಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಘಟನೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಕತಾರಿನಲ್ಲಿ ತೈಲ ಮತ್ತು ಅದರ ಸಂಬಂಧಿತ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳನ್ನು, ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡುವುದು ಅಪರಾಧ. ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಸೂಕ್ತ ಪರವಾನಗಿಯನ್ನು ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕರು ಮೊದಲೇ ಪಡೆದು, ಆಯಾ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಒದಗಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಪರವಾನಗಿಯಲ್ಲಿ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕನ ಹೆಸರು, ಆತನ ವೃತ್ತಿ, ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಕಂಪನಿಯ ಹೆಸರು, ದಿನಾಂಕ ಮತ್ತು ಸಮಯವನ್ನು ನಮೂದಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಹೆಸರಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ, ನಮೂದಿಸಲಾಗಿರುವ ದಿನ ಮತ್ತು ಸಮಯಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗದಿದ್ದರೆ ಪರವಾನಗಿ ರದ್ದಾಗುತ್ತದೆ.

ನನ್ನ ಪತಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಕಂಪೆನಿಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ರಿಚರ್ಡ್ (ಹೆಸರು ಬದಲಾಯಿಸದಲಾಗಿದೆ) ಒಮ್ಮೆ ಗುರುವಾರ ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆಂದು ಹೋದವನು ಸಂಜೆಯಾದರೂ ಮರಳಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಜರ್ಮನ್ ಪ್ರಜೆಯಾದ ಆತನ ಮದ್ಯ ವ್ಯಸನದ ಗುಟ್ಟು ಕಂಪನಿಯ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದ್ದುದ್ದರಿಂದ ಯಾರೂ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಯಶಃ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮುಗಿಸಿ ನೇರವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ, ಗುಂಡು ಹೊಡೆದು ಮಲಗಿರಬೇಕೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಸುಮ್ಮನಾದರು. ವಾರಾಂತ್ಯ ಮುಗಿದು ಭಾನುವಾರ ಬಂದರೂ ಆಸಾಮಿ ಪತ್ತೆಯಿಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಕಾರ್ ಮಾಡಿದರೆ ಅದೂ ಬಂದ್. ಹುಷಾರು ತಪ್ಪಿ, ಅಥವಾ ಕುಡಿತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತೇನೋ ಎಂದು ಅವನ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಿಸಿದರೆ ಆತ ಗುರುವಾರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆಂದು ಮನೆ ಬಿಟ್ಟವನು ಮರಳಿ ಬಂದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಆತ ಹೋಗಿದ್ದದ್ದು ತೈಲೋತ್ಪನ್ನ ಕಂಪನಿಯೊಂದರ ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆಂದು. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾದರೂ ಕುಡಿದು, ಮರಳುಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತೇನೋ ಎನ್ನುವ ದಿಗಿಲು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ. ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹುಡುಕಿ, ವಿಚಾರಿಸಿ ಹತಾಶರಾದ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಕೊನೆಗೆ ರಿಚರ್ಡ್ ಕಾಣೆಯಾದ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ಕೊಡಲು ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದರು. ವಿಷಯ ಕೇಳಿದ ಪೊಲೀಸರು ಒಂದೆರಡು ಕರೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ರಿಚರ್ಡ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಸಿದರು. ಆತನ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಪ್ರವೇಶ ಪರವಾನಗಿ ಬುಧವಾರ ಮುಗಿದಿದ್ದದ್ದು ಆತನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. 

(Source: TV9 Kannada)