Monday, 30 May 2022

Feisty, fragile, fascinating: An interview with Chitra Divakaruni

 The writer paints her protagonists not as the meek and mild queens of traditional mythology, but as intelligent, firebrand women, who protested the wrongs heaped upon them, and took up cudgels on behalf of women around them.

As a child, Dr. Chitra Banerjee Divakaruni spent her summer holidays with her maternal grandfather in Bengal, where he regaled her with stories from the epics, the Mahabharata and the Ramayana, along with tales from Bengal.


“My grandfather had a huge influence on my writing,” she says. “The land, the customs, the folktales and fairytales, many of which make their way into my writing, all came from him.” 


As did the epics. Though in the narratives of Divakaruni, they came with a twist. The Palace of Illusions (2008) and The Forest of Enchantments (2019), two of the most ambitious novels she embarked on, were retellings of the epics where Divakaruni gave voice to the innermost thoughts of Draupadi and Sita. 


Growing up in Kolkata, the sense of Sita she got was of a “very meek and mild, obedient wife and daughter-in-law, who did not create any trouble. Elders would bless me and say, may you be like Sita, the epitome of all those qualities. That used to really annoy me! I thought there has to be more to Sita than that.” 


That’s the kind of fallacious thinking that Divakaruni hopes to address through her portrayals of strong heroines. In her books, she paints them not as the meek and mild queens of traditional mythology, but intelligent, firebrand women, who protested the wrongs heaped upon them, and took up cudgels on behalf of women around them. 


Author Chitra Banerjee Divakaruni (Image Credit: Chitra Banerjee Divakaruni)



In her latest book, The Last Queen, which was just released in the United States, Divakaruni continues to delve into the minds of powerful queens, this time with the story of Maharani Jind Kaur, the youngest and most beloved wife of the Lion of Punjab, Ranjit Singh, Maharaja of the Sikh empire. 


Why Rani Jindan?


“She is an amazingly strong woman who was just pushed aside in the annals of our history,” says Divakaruni.


History books teach about the Sher-e-Punjab, and his son, Dalip Singh, who was deposed by the British, exiled to England in his childhood, and ultimately made a puppet of the British crown. But in between the father and son ruled Maharani Jind Kaur, as the Queen Regent, an astute young widow fighting to protect Punjab, the legacy of her beloved husband, and the birthright of her son Dalip, from mercenary courtiers and the avaricious British. 


“I thought Rani Jindan had a fascinating life and deserved to be in the limelight. She was very inspiring to me because of the difficulties she went through in a world that was pretty hostile to women who stepped out of their roles; I really wanted to tell her story,” says Divakaruni. 


Readers and critics have called her books, especially the epic retellings, “unputdownable.” 


“I love that word!” Divakaruni exclaims in delight. “I want it to be unputdownable.”


In this regard, The Last Queen doesn’t disappoint. The story has everything a fast-paced novel can be expected to have: royalty, romance, conspiracy, murder and mayhem. Divakaruni’s narrative style is fluid and accessible, with a sprinkling of wit and humor. 


Divakaruni herself is a disarmingly charming conversationalist; her humor belies her towering persona as a multiple award-winning author. Her work has been included in the Best American Short Stories, The O’Henry Prize Stories, and two Pushcart Prize Anthologies, among others. She is also Professor of Creative Writing at the University of Houston, a program that is rated among the top creative writing programs in the US. 


A strong advocate for women’s rights, she co-founded the San Francisco Bay Area-based Maitri, a nonprofit that provides support services to South Asian survivors of domestic violence. She is also an Emeritus board member of Pratham, a nonprofit dedicated to eradicating illiteracy in India.  


Both Draupadi and Sita were relegated to a corner in the traditional epic narrative, not given much of a say in terms of what they were thinking, feeling or their motives.


As in the Palace of Illusions and The Forest of Enchantments, Divakaruni continues to write The Last Queen in the first-person narrative. Why?


“The first person allowed me direct interiority into the minds of these women, and in these three books, that was important. These are all strong women; their world is important, and therefore their voice.” 


Both Draupadi and Sita, she felt, were relegated to a corner in the traditional epic narrative, not given much of a say in terms of what they were thinking, feeling or their motives, and so Divakaruni addressed them with first-person female perspectives. 


At the same time, she also made both gods and kings disarmingly human with a generous dose of humor. In the Forest of Enchantments, readers are treated to a delightful scene where Lord Ram is teased about his dark skin color by Sita’s friends, and he gives back naughtily in jest by saying that when they unite in love, some of Sita’s fairness might rub off onto him.


“Normally, our popular concept of Ram is not of someone who jokes,” says Divakaruni, “but I found this in the Krittibasi Ramayan [a popular Bengali retelling] and had to put it in.” 


In the Last Queen too, readers also get a sense of Maharaja Ranjit Singh as a person, in all his glory and his failings (with a fondness for both women and drink), who finally found true love in the twilight of his years with an extraordinary woman of very ordinary birth.


Divakaruni’s feminist message, while strong, is also delicately nuanced, and therein lies her appeal to readers across genders. This has earned her a fan following among male readers.


Retelling of epics and historicals can be literary landmines for any author. So, how does Divakaruni tread through those?


“I feel huge amounts of trepidation, and oh, there are a lot of landmines, but what helps is my mission, which is to tell the truth as best as I can see it. I really don’t have any agenda except to bring women to the center of the story.” 


Divakaruni’s feminist message, while strong, is also delicately nuanced, and therein lies her appeal to readers across genders. This has earned her a fan following among male readers, many of whom write to her and engage with her on social media, all of which she finds very gratifying. “Reading across the genders is a very healthy thing, mentally and psychologically, healthy for our communities and ultimately for our societies,” she says. 


Divakaruni also feels keenly about the current world situation, where ideas and opinions are polarized to the extreme, and different interpretations are unwelcome. “I think we are going through a period, all over the world, and also in India, where it seems like there is only one possible interpretation of things, and if you veer from that, then hey, you are a problem. I really feel that that was not in our Indian spirit. Our Indian spirit is very embracive of many different ways of interpreting, of living, of worshiping.”

  

Currently, she is working on her next book, about a family in Bengal caught in the calamity of the Partition, which echoes those very sentiments. “It is at once hugely inspirational and a warning story as well of what happens when people don’t come together. Bengal too felt the violence of partition very keenly, but those events are less documented than the western borders,” she says.

 

Divakaruni’s other enduring love is teaching creative writing. “Every time I critique a student’s work, I learn something new. My students read a lot of contemporary books and they are always recommending things to me to read.” 


Her message for aspiring writers out there: I want you to know that when I started writing, I was a very bad writer. I had to learn how to become a good writer. Sometimes, writers have to be prepared to do that.


(Source: India Currents

Saturday, 28 May 2022

Why are kangaroos being spotted in India?

 When villagers walking along a road on the edge of a forested village in eastern India first saw three confused, weak and hungry animals, they couldn't believe what they were witnessing.

The animals looked nothing like anything they had seen before. They alerted West Bengal state's forest officials, who told them that the animals were kangaroos - native to Australia but not found in India.


The animals were rescued and sent to a wildlife park to be treated. One died later. The villagers were still confused and surprised by what they had seen. Soon, videos of the kangaroos in India went viral.


Wildlife officials say kangaroos are among the exotic animals smuggled into India. Bengal Safari Park


"How on Earth are kangaroos turning up in West Bengal," a Twitter user asked.


Debal Ray, the chief wildlife warden of West Bengal, tells the BBC that the animals were most likely left in the open during an anti-smuggling operation by his team.


When he received a tip-off that some exotic animals were being smuggled into the state, he immediately alerted his team. Acting quickly, the officers started checking vehicles along one of the main routes to enter the state.


"The smugglers probably got wind of it, and abandoned the animals on the highway," Mr Ray said.


"They probably ended up here from private breeding farms in southeast Asia," Agni Mitra, deputy director of the regional Wildlife Control Bureau, told the BBC, adding that smugglers often bring non-native, exotic animals to India's border states through Myanmar.

India's anti-smuggling intelligence agency, the Directorate of Revenue Intelligence (DRI), said that the country has seen a rise in demand for exotic animals.


Animals from Bangkok, Malaysia and other "top tourist destinations in South East Asia" are smuggled into the country and make their way to cities across India, it added.


Mr Mitra said smugglers use the "north-eastern corridor" to bring in exotic animals, ranging from a golden-headed lion tamarin, an endangered primate found only in Brazil, to threatened lemurs.


Indian wildlife officials often find that they can't prosecute these smugglers or traders because India's Wildlife Protection Act doesn't protect non-native, exotic animals.


Customs officials have the authority to stop people from transporting wild animals if they don't have proper permits. But they find it difficult to track illegal trade through porous borders.


The DRI said that since there is a ban on trade of native animal species, smugglers have shifted to "exotic species, which has led to disastrous global environmental consequences".


Wildlife activists say owning an exotic pet is considered prestigious - a trend that has only become more popular in recent years.


"A little while back, Zebras were seized in Bangladesh which were destined for a private zoo in India," Shubhobroto Ghosh, an activist with the group World Animal Protection said. "People are doing crazy things."


Indians have long had a liking for exotic animals.


In June 2020, India's Ministry of Environment, Forest and Climate Change announced a voluntary disclosure scheme, asking people to declare their exotic pets.


It said pet owners without proper documentation would not be prosecuted. The government wanted to "develop an inventory of exotic live species" in the country and streamline import procedures.


By early 2021, the government received 32,645 disclosure applications which listed exotic animals such as critically endangered lemurs, iguanas, macaws and even kangaroos, reported IndiaSpend, a data analysis website.


Wildlife officials said that despite an uptick in the number of exotic animals being brought into the country as pets, there was still no effective legislation to monitor the trade.


In 1976, India adopted the Convention of International Trade in Endangered Species (CITIES), an agreement ratified by 183 countries, which protects and monitors the trade of endangered plants and animals.


But the country has still not given the multilateral treaty any teeth - it can't be implemented under Indian law.


Lawmakers are reviewing an amendment to India's Wildlife Protection Act which would bring exotic flora and fauna, and other species protected by CITES provisions under wildlife authorities.


But Mr Ghosh is sceptical of its impact.


"Say I am a forest warden and I am your friend, and you have some rare primates from Brazil that you want to keep in your private zoo, you could very well just bribe your way through and get your permit," he explains.


"A lot of zoos unfortunately are becoming a part of this network - where traders and breeders work together to buy animals, sometimes non-native, exotic ones," Mr Ghosh added.


In April, two men were arrested when a red kangaroo was found in their truck during a routine police check on a highway close to West Bengal's border with the north-eastern state of Assam.


The men told forest officials that they had been handed these kangaroos at a farm in Mizoram, another state in the north-east, to be taken to a zoo in the central Indian state of Madhya Pradesh.


"They produced a supply order from the zoo, and the zoo even confirmed it," Mr Mitra said.


The zoo's curator told a news website that they had been "offered the consignment as a gift".


"Clearly this is a case of smuggling - the supply order was in the name of a farm in Mizoram, which does not even exist," Mr Ghosh said, explaining that under CITES provisions, protected animals have to be declared on a government website.


"There is no declaration of any kangaroos from any farm in Mizoram in government records," Mr Mitra said.


Meanwhile, the two kangaroos - Alex and Xavier - rescued by forest officials are being treated in the Bengal Safari Park, and are making good progress.


"They have some muscle atrophy, which is common in kangaroos when they are squeezed into small spaces while being smuggled," Mr Ray explained.


"If they feel at home, maybe we can display them [to the zoo-going public]. But they have to spend their life in a zoo. We cannot release them into the wild as India is not their natural habitat."


(Source: BBC)

Friday, 27 May 2022

Qatar Mail: ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯವನ್ನು ದಿಕ್ಕೆಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಮರಳು ಬಿರುಗಾಳಿ

Qatar Mail : ವಿಶ್ವಪ್ರಸಿದ್ಧ 829.8 ಮೀಟರ್ ಎತ್ತರದ ಕಟ್ಟಡ ಬುರ್ಜ್ ಖಲೀಫಾದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸಂಕೇತಗಳ ವಿನಿಮಯವನ್ನು ತಡೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಈಥನ್ ಹಂಟ್ ಮತ್ತವನ ತಂಡ ದುಬೈಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳ ಬಳಿಕ ದುಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಹಂಟ್ ಬುರ್ಜ್ ಖಲೀಫಾದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ದುಷ್ಟನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಓಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನಗರದಲ್ಲಿ ಅಚಾನಕ್ ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಕಡಿಮೆ ಗೋಚರತೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಹಂಟ್ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ. ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆಂದರೆ, ಹಂಟ್ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ನಮಗೂ ಕೆಲವು ಮೀಟರ್ ಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮುಂದೆ ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕತಾರಿಗೆ ನಾನು ಬಂದು ವರ್ಷವಾಗಿತ್ತಷ್ಟೆ. ದೂಳಿನ ಚಂಡಮಾರುತದ ಚೇಸ್ ದೃಶ್ಯವನ್ನುಮಿಷನ್ ಇಂಪಾಸಿಬಲ್ ಘೋಸ್ಟ್ ಪ್ರೊಟೊಕಾಲ್’ (2011) ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ದೃಶ್ಯ ಎಷ್ಟು ನೈಜವಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ದುಬೈನಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಹೀಗೆ ದೂಳಿನ ಚಂಡಮಾರುತಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಎಂದು ಜನರು ನಂಬುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅದನ್ನು ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಚೈತ್ರಾ ಅರ್ಜುನಪುರಿ, ಪತ್ರಕರ್ತೆ


(ಪತ್ರ 11)

ಸಿನೆಮಾದ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಕಂಗೆಟ್ಟಾಗ, ದುಬೈ ಇರಲಿ ಕತಾರಿನಲ್ಲೂ ಚಿತ್ರದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳಿನ ಚಂಡಮಾರುತ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ ಎಂದು ಗೆಳೆಯರು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಸಲ ಪ್ರಖರವಾದ ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಯೆದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಇಂಪಾಸಿಬಲ್ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಹಾಲಿವುಡ್ ಚಿತ್ರದ ರೇಂಜ್ ಗಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಈಗ ಬಂದಿರುವ (ಇದನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗಲೂ ಸಹ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಪಕ್ಕದ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ಸಹ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸದಷ್ಟು ದೂಳು ಹೊರಗೆ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ) ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಯಿಂದಾಗಿ ದೇಶದ ಹಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಸಮತಲ ಗೋಚರತೆ (horizontal visibility) ಎರಡು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಹೊಸ ತಲೆನೋವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಂತೂ ಸಮತಲ ಗೋಚರತೆ ಶೂನ್ಯಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆಯಿದ್ದು ವಾಹನ ಚಾಲಕರಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ದಿಗಿಲು ಹುಟ್ಟಿಸಿದೆ.


ದೂಳಿನ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ಸಂಭವಿಸಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಕಳೆದ ಮಂಗಳವಾರ, ಅಂದರೆ ಮೇ 17ರಂದು ನಡೆದ ಹದಿಮೂರು ಕಾರುಗಳ ಅಪಘಾತ. ಇವು ಬೇರೆ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ, ಬೇರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ವಿವಿಧ ಅಪಘಾತಗಳಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಒಂದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ, ಒಂದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಡೆದ ಘಟನೆ. ದೂಳಿನ ವಾತಾವರಣ ಮತ್ತು ಬಲವಾದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹದಿಮೂರು ಗಾಡಿಗಳು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಡಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಬಿಟ್ಟವು. ಪತ್ರಕರ್ತ ಜಾಬೆರ್ ಅಲ್-ಹರ್ಮಿ ತಮ್ಮ ಟ್ವಿಟ್ಟರ್ ನಲ್ಲಿ ವಿಡಿಯೋ ಹಂಚಿಕೊಂಡಾಗ ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದೆವು.


ಹಾಲಿವುಡ್ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ತೋರಿಸುವ ಹಾಗೆ ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ಇರಾಕ್, ಕುವೈತ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಕತಾರ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಸಂಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಕತಾರ್ ಭೌಗೋಳಿಕ ಸ್ಥಳ ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನ ಅಂತಹ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನುವುದು ನಿಜವಾದರೂ, ನೆರೆಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಾಗುವ ಹವಾಮಾನ ವೈಪರೀತ್ಯಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಹಠಾತ್ ಮತ್ತು ಬಲವಾದ ವಾಯುವ್ಯ ಮಾರುತಗಳು ಇರಾಕ್, ಕುವೈತ್ ಮತ್ತು ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾದಲ್ಲಿ ದೂಳು ಮತ್ತು ಮರಳನ್ನು ಮೇಲೆಸೆಯುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವ ಮರಳು ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ಕತಾರ್ ತಲುಪುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳಂತೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆ ಬಂದ ಬಿರುಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮರಳು ಕಣಗಳು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿಯೇ ತೇಲುತ್ತವೆಯೇ ಹೊರತು ಬಾಹ್ಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ.


ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಯ ತೀವ್ರತೆ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ಇರಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಬರೋಬ್ಬರಿ 5,000ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಉಸಿರಾಟದ ತೊಂದರೆಯಿಂದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಮೊದಲೂ ಅಲ್ಲ, ಕೊನೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಏಪ್ರಿಲ್ ನಂತರ ಇರಾಕ್ ಮೇಲೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದ ಒಂಬತ್ತನೇ ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಇದು. ಸರ್ಕಾರ ಅಲ್ಲಿನ ಶಾಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಚೇರಿಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಬಾಗ್ದಾದ್ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ವಿಮಾನಗಳನ್ನು ಸಹ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಿದೆ.


ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ವಸಂತ ಋತುವಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿಶಮಲ್ನಂತಹ ಋತುಮಾನದ ಗಾಳಿಯಿಂದ ಪ್ರಚೋದಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವಾದರೂ, ವರ್ಷ ಮಾರ್ಚ್ ನಿಂದಲೇ  ಇರಾಕ್ ನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುಕಡಿಮೆ ಪ್ರತಿ ವಾರವೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ತೀವ್ರ ಮರಳು ಬಿರುಗಾಳಿ ದೇಶವನ್ನು ಆವರಿಸಿದ್ದರಿಂದ ನೆರೆಯ ರಾಷ್ಟ್ರ ಕುವೈತ್ ಆಕಾಶ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ, ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ, ಕುವೈತ್ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ ದೂಳಿನ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲಾ ವಿಮಾನಗಳನ್ನು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸಿದೆ.


ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೋಚರತೆಯನ್ನು ಅಡ್ಡಿಪಡಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಗಾಳಿಯ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನೂ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಕತಾರ್ ಹವಾಮಾನ ಇಲಾಖೆ (QMD) ತಿಂಗಳ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹವಾಮಾನ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಿತ್ತು. ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತದ ನಗರಗಳ ಗಾಳಿಯ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಅಳೆಯುವ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್, Plume, ದಾಖಲಿಸಿರುವ air quality index (AQI) ಪ್ರಕಾರ ಕತಾರ್ ವಾಯುಮಾಲಿನ್ಯ ಮೇ ೨೪ರಂದು 174 US AQI! IQAir, ನೈಜ-ಸಮಯದ ವಾಯು ಗುಣಮಟ್ಟದ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಇದೇ ದಿನ ರಾಜಧಾನಿ ದೋಹಾದ ವಾಯುಮಾಲಿನ್ಯದ ಗುಣಮಟ್ಟ 163 US AQI, ಹಾಗೂ ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿರುವ PM2.5 ಸಾಂದ್ರತೆಯು ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಸ್ತುತ ವಾರ್ಷಿಕ ವಾಯು ಗುಣಮಟ್ಟದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಮೌಲ್ಯಕ್ಕಿಂತ 15.8 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.


ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ನಾವು ಉಸಿರಾಡುವ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳಿನ ಸಣ್ಣ ಕಣಗಳಿರುವಾಗ ಅಲರ್ಜಿ ಅಥವಾ ಅಸ್ತಮಾ ಇರುವವರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಆಲೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ. ಮಕ್ಕಳು, ವಯಸ್ಸಾದವರು, ಹಾಗೂ ಗರ್ಭಿಣಿಯರು ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ದೂಳಿನಿಂದ ಹರಡುವ ವೈರಸ್ ಗಳು ಮತ್ತು ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾಗಳಿಂದ ಸೋಂಕಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಹತ್ತದಿನೈದು ನಿಮಿಷ ಇಂತಹ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಡಿದರೆ ಖಾಯಿಲೆ ಇಲ್ಲದವರೂ ಅಸ್ತಮಾ ರೋಗಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ. ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಎನ್ನಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಅಮೇರಿಕನ್ ಥೊರಾಸಿಕ್ ಸೊಸೈಟಿಯ ವರದಿ ನೋಡಿದರೆ ಎಂಥವರಿಗೂ ನಡುಕುವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮರಳಿನ ಕಣಗಳುಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಶ್ವಾಸಕೋಶದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲಾಗದಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುತ್ತವೆ, ಹಾಗಾಗಿ ಕಣಗಳು ಮೇಲಿನ ಶ್ವಾಸನಾಳದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮೇಲ್ಭಾಗದ ಶ್ವಾಸನಾಳ ಮತ್ತು ಲೋಳೆಯ ಪೊರೆಯಲ್ಲಿತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾರದಷ್ಟು ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.


ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಆದಷ್ಟು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಮುಂದೂಡುತ್ತೇವೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬಂದರೆ ಮೈ ಕೈಎಲ್ಲಾ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ಬಟ್ಟೆ, ಬಾಯಿ ಮೂಗು ಮುಚ್ಚುವ ಹಾಗೆ ಮಾಸ್ಕ್ (ಮಾಸ್ಕ್ ಇಲ್ಲಿ ಕರೋನದ ಕೊಡುಗೆಯೇನಲ್ಲ!), ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಸ ಗುಡಿಸಿ ಒರೆಸಿದರೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ದೂಳು ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕಿಟಕಿಯ ಸಂದುಗಳಿಗೆ ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿ, ಮನೆಯೊಳಗೆ ದೂಳು ಬರದಂತೆ ತಡೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿಯೂ ಸೋತು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇತರೆಡೆಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಷದವರೆಗೂ HEPA (High Efficiency Particulate Air [filter]) ಬದಲಾಯಿಸದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಏರ್ ಪ್ಯೂರಿಫೈಯರ್ ಗಳು ಬಿರುಗಾಳಿ ಬಂದು ಹೋದ ಬಳಿಕ ಫಿಲ್ಟರ್ ಬದಲಾಯಿಸಿ ಅಥವಾ ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಿ ಎಂದು ಲೈಟ್ ಮಿನುಗಲು ಶುರು ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತವೆ.


ದೂಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಏರ್ ಪ್ಯೂರಿಫೈಯರ್ ಯಾಕೆ ಎಂದು ಮೂಗು ಮುರಿಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಪಕ್ಕದ ದೇಶದಲ್ಲಿಯೇ ಆದರೂ ಅದು ತಲುಪುವ ದೇಶದ ಮೇಲೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದರ ಮೂಲ ಒಂದೇ ಆಗಿದ್ದರೂ, ಯಾವ ಯಾವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಅದು ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತದೋ ಅಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೂ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೇ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಅದು ಯಾವುದೇ ದೇಶದ ಕದ ತಟ್ಟಲಿ, ಮರಳಿನ ಕಣದ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾಗಳು, ವೈರಸ್ ಗಳು, ದೂಳಿನ ಹುಳಗಳು, ಶಿಲೀಂಧ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಇತರೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮಜೀವಿಗಳೂ ಕದ ತಟ್ಟದೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಒಳಹೊಕ್ಕಿರುತ್ತವೆ.


ಸಹಾರಾ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲೇಳುವ ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು ಮಧ್ಯ ಆಫ್ರಿಕಾದಾದ್ಯಂತ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಮೆನಿಂಜೈಟಿಸ್ ಬೀಜಕಗಳನ್ನು ಹರಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ, ಮಂಗೋಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಗೋಬಿ ಮರುಭೂಮಿಯಿಂದ ಬರುವ ದೂಳು ಮತ್ತು ಮರಳು ಚೀನಾ, ಕೊರಿಯಾ ಮತ್ತು ಜಪಾನ್ ತಲುಪಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಜನತೆಯ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ಗಂಭೀರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿವೆ. ವಿಶ್ವ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಅಂಕಿ ಅಂಶದ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಸುಮಾರು ಏಳು ಮಿಲಿಯನ್ ಜನರ ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣ ದೂಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿಗಳು.


ಮಿಷನ್ ಇಂಪಾಸಿಬಲ್ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸುವ ಹಾಗೆ ಮರಳಿನ ಬಿರುಗಾಳಿ ದುಬೈನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಮೇಲೇಳದಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾಯಕ ವರ್ತಿಸುವ ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ಬಹಳ ನಿಖರವಾಗಿದೆ. ಹಂಟ್ ಪಾತ್ರಧಾರಿ ಟಾಮ್ ಕ್ರೂಸ್ ಚಂಡಮಾರುತದ ನಡುವೆ ಓಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಒಮ್ಮೆ ನಿಂತು, ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕನ್ನಡಕವನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಬಾಯಿಗೆ ಬಟ್ಟೆಯೊಂದನ್ನು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು, ದುಷ್ಟನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಮತ್ತೆ ಓಡುತ್ತಾನೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅಂತಹ ಬಿರುಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಹಾಗೆ ಓಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ವಿಶೇಷ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದ ರಹಸ್ಯ ಏಜೆಂಟ್ ದುಷ್ಟನ ಹಿಂದೆ ಹಾಗೆ ಓಡದಿದ್ದರೆ ಹೇಗೆ? ಕೊನೆಗೆ, ಚೇಸ್ ದೃಶ್ಯ ಮುಖಾಮುಖಿ ಡಿಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ದುಷ್ಟ ಟ್ರಕ್ ನಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾರಣ ನಾಯಕನಲ್ಲ, ಬಿರುಗಾಳಿ ಎಂದು ಚಲನಚಿತ್ರ ನಾಯಕನನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡರೂ, ಅದೇ ವಾಸ್ತವ ಮತ್ತು ಕಟು ಸತ್ಯ. Sandstorms are more powerful than any heroes. ಇದನ್ನು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಯಾರನ್ನೇ ಕೇಳಿದರೂ ಸರಿಯೆಂದು ಒಪ್ಪುತ್ತಾರೆ.


(Source: TV9 Kannada)